środa, 6 lutego 2013
Akademia Poezji / Wydawnictwo Książkowe IBiS / Wydawnictwo e-bookowo.pl
Łomianki / Warszawa / Będzin 2013
Kup książkę
Zapraszamy do fascynującej podróży po mieście zapisanym na starych fotografiach. Poetycka książka Miłosza Kamila Manasterskiego przenosi nas w świat sepii - koloru starych fotografii i atramentu. Świat przeszłości, która kryje dramatyczne tajemnice, zmysłową miłość i śmierć. Przeszłości tak bliskiej i tak zarazem już obcej...
Na podstawie książki powstaje przestawienie Teatru Miejsce w reżyserii Tadeusza Kijańskiego pt. "Sepia". Premiera 10 marca 2013 r. Teatr Miejsce, ul. Wiejska 12a, Łomianki. Występują m.in. Stanisława Celińska, Ewa Borowik, Karolina Bilińska, Wiktoria Różanowska. Muzyka: Piotr Tylczyński "Shadowfinder", Tomasz Bajerski. Choreografia: Jakub Stępień, Karolina Stanisławska, Zuzanna Kwiatkowska. Na postawie książki "Sepia" Miłosza Kamila Manasterskiego. Patronat honorowy: Burmistrz Łomianek Tomasz Dąbrowski. WIĘCEJ O PRZEDSTAWIENIU "SEPIA"
RECENZENCI
Zbigniew Irzyk
Poezja Miłosza Kamila Manasterskiego wyraża bunt, niezgodę na bylejakość i tymczasowość naszego życia, w którym zderzają się raz po raz elementy i relikty peerelowskiej przeszłości i nowej hybrydowej epoki, nasze marzenia, o bardziej ludzkim i sprawiedliwym świecie ze zwyczajną głupotą i cywilizacyjnym zacofaniem.
Andrzej Brzeski
Jego wiersze to wnikliwe, a zarazem ironiczne spojrzenie na świat współczesnego 30-latka. Ogromna spostrzegawczość, skrótowość myślenia, dowcipne i zaskakujące skojarzenia składają się na tragikomiczny obraz rzeczywistości. Egzystencji nie mającej nic wspólnego z telenowelą, reklamą inwestycyjnych funduszy czy okładką kolorowego magazynu. Na dnie tej poezji kryje się rozczarowanie, smutek niespełnionej baśni, konkluzja, że 20 lat nowej Polski nie zmieniło aż tak bardzo życia zwykłych ludzi. Ale jest też delikatny uśmiech pogodzenia. – Cóż, jest jak jest – zdaje się mówić Manasterski – widać, inaczej byćnie może.
Zdzisław Tadeusz Łączkowski
Miłosz Kamil Manasterski z każdej rzeczy, z każdej codzienności, tej realnej i tej “odrealnionej”, i tej powszedniej, prostej, zwykłej – potrafi uczynić poezję.U niego wszystko staje się poezją. Jego słowo, to nie napuszuszone, nie patetyczne – nabiera wręcz
doskonałej melodyki, staje się nutą czasu teraźniejszego i tego czasu, co nadchodzi. Staje się natchnione, jak u poetów z prawdziwego zdarzenia. Proste słowa, może nawet już “zużyte” u poety nabierają ostrości, są ekspresyjne i odbanalizowane. Stają się wręcz “święte”, aby tym silniej nas wzruszać, pobudzać do refleksji i zamyślenia nad sensem trwania w świecie współczesnym. To zdumiewające, ale te słowa są odą na cześć człowieka żującego w lęku i pogardzie. Poeta przywraca godność jednostce, tak bardzo dzisiaj zagubionej i osamotnionej. Autor "Sztuki czytania" proste sprawy czyni wielkimi, nadaje im wymiar ze wszech miar mądry, ponadczasowy a także serdeczny i pełen nadziei, nawet tej trudniej.
